NFC یک فناوری اتصال بی سیم است که ارتباط آسان، ایمن و سریع را فراهم می کند. برد انتقال آن کمتر از RFID است. برد انتقال RFID می تواند به چندین متر یا حتی ده ها متر برسد. با این حال، به دلیل فناوری منحصر به فرد تضعیف سیگنال اتخاذ شده توسط NFC، برای RFID نسبتاً NFC دارای ویژگی های فاصله کوتاه، پهنای باند بالا و مصرف انرژی کم است. دوم، NFC با فناوری کارت‌های هوشمند بدون تماس موجود سازگار است و اکنون به یک استاندارد رسمی تبدیل شده است که توسط تولیدکنندگان بزرگ‌تر و بیشتر پشتیبانی می‌شود. باز هم NFC یک پروتکل اتصال کوتاه برد است که ارتباط آسان، ایمن، سریع و خودکار را بین دستگاه های مختلف فراهم می کند. در مقایسه با سایر روش‌های اتصال در دنیای بی‌سیم، NFC روشی نزدیک برای ارتباط خصوصی است. در نهایت، RFID بیشتر در تولید، تدارکات، ردیابی و مدیریت دارایی استفاده می شود، در حالی که NFC در کنترل دسترسی، حمل و نقل عمومی و تلفن های همراه استفاده می شود.
نقش بسیار زیادی در زمینه های پرداخت و غیره دارد.
اکنون تلفن همراه NFC در حال ظهور دارای یک تراشه NFC داخلی است که بخشی از ماژول RFID را تشکیل می دهد و می تواند به عنوان یک برچسب غیرفعال RFID برای پرداخت هزینه ها استفاده شود. همچنین می تواند به عنوان یک خواننده RFID برای تبادل و جمع آوری داده ها استفاده شود. فناوری NFC از برنامه‌های کاربردی مختلفی از جمله پرداخت‌ها و تراکنش‌های تلفن همراه، ارتباطات همتا به همتا و دسترسی به اطلاعات در حال حرکت پشتیبانی می‌کند. از طریق تلفن‌های همراه NFC، افراد می‌توانند با خدمات سرگرمی و تراکنش‌هایی که می‌خواهند برای تکمیل پرداخت‌ها، دریافت اطلاعات پوستر و موارد دیگر از طریق هر دستگاه، هر مکان و در هر زمان، ارتباط برقرار کنند. دستگاه های NFC را می توان به عنوان کارت های هوشمند بدون تماس، پایانه های کارت خوان هوشمند و لینک های انتقال داده از دستگاه به دستگاه استفاده کرد. برنامه های کاربردی آن را می توان به چهار نوع اساسی زیر تقسیم کرد: برای پرداخت و خرید بلیط، برای بلیط های الکترونیکی، برای رسانه های هوشمند و برای تبادل و انتقال داده ها.